วิถีแห่งความทรงจำต่อคนที่จากไป

ช่วงนี้ ได้รับข่าวสารการจากไปของหลายท่าน ที่เป็นที่สะเทือนใจของสังคมก็เช่น คุณหมอกฤตไท หรือใกล้ตัวผมหน่อยก็คือท่านรองอธิบดีณัฐภาณุ นพคุณ ซึ่งท่านเคยเป็นผู้บังคับบัญชาผมเมื่อหลายปีก่อน ทุกคนคงรู้จักท่านดีกว่าในฐานะอดีตโฆษก ศบค. ภาคภาษาอังกฤษ ที่ออกโทรทัศน์ทุกวันช่วงโควิด ทำให้ผมนึกถึงเรื่องความทรงจำที่เรามีต่อผู้ที่จากไป ผมมีโอกาสนึกถึงเรื่องนี้มาสักพักหนึ่งแล้วครับ และคิดว่าก็เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสม โดยวันนี้เป็นวันพ่อแห่งชาติด้วย เลยอยากจะเขียนถึงวิถีแห่งความทรงจำที่ผมมีต่อพ่อที่จากไปแล้วหลายปีสักนิดหนึ่ง คุณพ่อผมท่านจากไปตั้งแต่ปี 2552 นับถึงปีนี้ก็ 14…

Loading

Continue Reading →

หนึ่งทศวรรษหลังลาสิกขาจากร่มกาสาวพัสตร์

ช่วงใกล้วันหยุดยาวเนื่องในวันเข้าพรรษาและวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมา เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่ ๆ ที่เคยบวชหมู่เป็นพระนวกะพร้อมกันเมื่อช่วงเข้าพรรษาปี 2553 ได้ชวนผมเข้ากลุ่มไลน์ เพื่อเป็นช่องทางติดต่อ พูดคุย ธรรมะบ้าง ไม่ธรรมะบ้าง ทำให้ผมนึกได้ว่า บัดนี้ ก็เป็นเวลาล่วงสิบปีแล้ว เลยอยากจะนึกสะท้อนบทเรียน สิ่งที่เคยตั้งใจไว้เมื่อสิบปีที่แล้ว ปัจจุบันเป็นอย่างไรบ้าง ผมบวชเมื่ออายุ 20 ปีพอดี เป็นช่วงที่กลับมาเมืองไทยระหว่างปิดเทอมฤดูร้อนหลังเรียนจบ…

Loading

Continue Reading →

ตัวช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการวางแผนและจัดการชีวิต

ความสุขอย่างหนึ่งของผมคือการได้ทำตามสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำในแต่ละวันได้ครบหรือเกือบครบ โดยผมเป็นคนประเภทชอบทำหลาย ๆ อย่างในหนึ่งวัน ผมไม่สามารถนั่งครึ่งวันทำอย่างเดียวได้ แต่จะซอยย่อยออกเป็นชั่วโมงครึ่ง หนึ่งชั่วโมง ครึ่งชั่วโมง หรือแม้แต่สิบห้านาที แต่อยากจะทำสิ่งเหล่านั้นทุกวัน ดังนั้น การทำตามเป้าหมายที่ตั้งใจไว้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ สำหรับผม ที่ผ่านมา ผมทดลองใช้ตัวช่วยในการวางแผนมาหลายชนิด จนได้รูปแบบที่ผสมผสานระหว่างอะนาล็อกและดิจิทัลซึ่งคิดว่าเหมาะสมกับตัวเองในเวลานี้ที่สุดแล้ว จึงอยากจะบันทึกเก็บไว้ ในภาพรวม ผมแบ่งการทำงานของผมออกเป็นสองส่วนคืองานประจำส่วนหนึ่ง…

Loading

Continue Reading →